Aby wyzdrowieć trzeba wyjść Nadziei naprzeciw.

Dekalog

1. Po pierwsze, aby wyzdrowieć, trzeba uwierzyć psychiatrze, zaufać mu i opowiedzieć o swoich problemach.
2. Po drugie, trzeba zrozumieć, że choruje się psychicznie i że można z tego wyzdrowieć.
3. Po trzecie, trzeba brać systematycznie przepisane lekarstwa, nie odstawiać ich bez porozumienia
   z psychiatrą, ale rozmawiać z nim o ich działaniu.
4. Po czwarte, bardzo pomocna jest psychoterapia grupowa i poczucie akceptacji ze strony grupy oraz zauważenie, że inni mają podobne problemy.
5. Po piąte, pomocne jest wsparcie ze strony rodziny lub innych przyjaznych osób, oraz równocześnie psychoterapia rodzinna, bowiem jeśli choruje pacjent, to choruje cała rodzina.
6. Po szóste, trzeba sobie samemu ułożyć harmonogram dnia i pilnować go.
7. Po siódme, należy cierpliwie, wiele razy powtarzać określone zadania życiowe, które sprawiają trudności ćwiczyć je.
8. Po ósme, pomocna z wychodzenia z choroby jest praca lub nauka, która jest ulubiona, interesująca
   i dostosowana do aktualnego stanu zdrowia.
9. Po dziewiąte, trzeba w chwilach załamania pamiętać, że choroba mija.
10. Po dziesiąte, trzeba kochać, mieć osoby bardzo bliskie lub ideę, dla której warto żyć i powracać do zdrowia.

Jolanta Janik

1. Schizofrenia jest chorobą - Schizofrenia jak każda choroba jest wydarzeniem losowym i nikomu nie można przypisywać winy za zachorowanie, zwłaszcza samemu choremu i jego rodzinie.

2. Schizofrenia jest chorobą o wielu wymiarach - Nie ma jednej choroby zwanej schizofrenią. Już od dawna wiadomo, że jest to grupa chorób najprawdopodobniej o podobnych mechanizmach powstania. Objawy i przebieg choroby są różnorodne.

3. Schizofrenia jest nie tylko chorobą - Schizofrenia jest także doświadczeniem chorej osoby i jej najbliższych, ponieważ wiąże się z różnorodnymi kryzysami.

4. Schizofrenia nie jest chorobą dziedziczną - Stopień pokrewieństwa nie determinuje zachorowania, lecz koreluje z jego ryzykiem np. jeżeli osobą chorującą jest jedno z rodziców prawdopodobieństwo zachorowania wynosi 10%, a w wypadku bliźniąt jednojajowych około 40%.

5. Schizofrenia nie jest chorobą nieuleczalną - Rokowanie w schizofrenii jest zróżnicowane i indywidualnie niemożliwe do przewidzenia w chwili wybuchu choroby. Można natomiast skutecznie pomóc w uwolnieniu chorego od objawów lub w ich ograniczeniu.

6. Jest schizofrenia, są osoby chorujące na schizofrenię - nie ma „schizofreników” - Od chwili wybuchu choroby, a nawet na długo wcześniej można dostrzec i chore, i zdrowe aspekty funkcjonowania u każdej chorej osoby. Pamiętajmy, że nie ma następstw bezwzględnie trwałych.

7. Chorujący na schizofrenię nie przestaje być człowiekiem, osobą, obywatelem - jak każdy z nas - Choroba nie podważa człowieczeństwa chorych, nie narusza ludzkiej godności osoby. Osoby chorujące na schizofrenię w okresach remisji choroby powinny mieć zapewnione pełne współuczestnictwo w życiu społecznym, co szczególnie wyraża się prawem do zatrudnienia

8. Chorujący na schizofrenię nie zagrażają innym bardziej niż osoby zdrowe - Pamiętajmy, że większości czynów agresywnych i zabronionych przez prawo dopuszczają się zdrowi, a nie chorzy. Osoby chore przeżywają najczęściej poczucie zagrożenia, wycofują się a ryzyko samobójstwa znacznie przewyższa ryzyko agresji z ich strony.

9. Chorujący na schizofrenię oczekują szacunku, zrozumienia i pomocy - Chorujący na schizofrenie oczekują jak każdy z nas szacunku. Oczekują również zrozumienia i pomocy przeciw zabobonom, stereotypom, stygmatom, odtrąceniu i marginalizacji.

10. Schizofrenia rzuca światło na pytania egzystencjalne wspólne chorym i zdrowym - Schizofrenia konfrontuje nas z pytaniami, które są dla nas wszystkich wspólne i ważne. Wsłuchując się w osoby chorujące na schizofrenie możemy sami zostać wzbogaceni.